Postmodernizmi incelediğim ve tartıştığım 2000 sonrası yıllarda, konuyla ilgili biraz bir şeyler bilen çoğu aydın ve sanatçı, biraz da bilgiçlik taslama havasında “onun dönemi çoktan kapandı, Batı’da artık bu tartışılmıyor”...
31 Mart yerel seçim sonuçları, bütün sürprizleriyle zihinlerdeki kalıpları, önyargıları yerinden oynatıp geleceğe dönük küllenmiş umutların közünü yeniden harladı. Halktaki dip dalgasının, görünmez enerjinin görünüre çıkmasını, sönme nuktasındaki umutların yeniden...
Son günlerde sanat-edebiyat dünyasında tartışılan intihal, “Roman sanatı ve Türk romanında vasatlaşma” konulu bu ikinci bölümün ortasına düştü. Konumun bütünlüğü içinde bu olaya ilişkin düşüncelerimi açıklamaya çalışacağım. Yazımın başlığında belirttiğim...
Türk romanındaki sığlaşma, çoraklaşma ve vasatlaşma, yadsınması olanaksız çok acı bir gerçeğimiz. Kendi ruhsal-düşünsel dünyamda düş gücünü, toplumsal ideallerin yeşertildiği canlı yaşamsal bağları, yeni bir toplum ve insan tasavvuru olanaklarını...
Sanatı ve kişiliğiyle beni en çok etkileyen romancılarımızdan Sabahattin Ali‘yi bu yazıda konuk edindim. Onu roman ve hikayecilerimizden ayıran bazı özgünlükleri var ki; çağımız gerçekliğinde özellikle değinmeden ve üzerinde yeterince düşünmeden...
Zihin tembeli sıradan okurun şu yakınmalı bahanesini sık sık duyarız: “Bu iş güç yoğunluğu, koşturmaca, binbir dert içinde 500, 600 sayfalık kitabı kim okuyacak, vaktimiz mi var ki?..” Daaha yan...
Makro evreni mikro evrende yaratma idealine ve insanın evrenin ritmine uyumuna odaklanan Çin sanatının, özellikle resmin, tarihsel oluşum sürecine, önemli sıçrama evrelerine ve günümüzde geldiği noktaya kısaca değinirsek… Önceki bölümlerde...
“İletişim çağı” masalı ile insanlık, karadelik gibi her şeyi kendine çeken bir bilgi çöplüğünün içine çekildi. Her gün milyonlarca “akıllı” telefon, internet, tv kanalıyla dünyaya yayılan denetimsiz sahte ve yalan...
Ucube bir ruh, bir hayalet dolaşıyor bu ülkenin üstünde; medyasında, çarşı-pazarında, üniversitesinde, siyaset meydanı ve sanat-edebiyat dünyasında. Siz buna ister virüs deyin, isterseniz şeytan, iblis deyin; ya da daha ilginç...
Ulusal aydınlanma kültürümüzün en yetkin ve üretken düşünürlerinden Hilmi Ziya Ülken, ne yazık ki, günümüzde hak ettiği değeri bulamamış, önemsenmemiş, önemsense bile hâlâ tam olarak kavranamamış bir felsefe ve kültür...
