Bütün sanat dallarının evrenselliği ve özgünlüğü, özgür çalışma alanlarının yaratılmasıyla doğrudan ilintilidir. Baskılanarak denetim altına alınan sanat, özgünlüğünü ve özgürlüğünü kaybedeceği gibi tarafsızlık ilkesini ve olmazsa olmazı olan muhalifliğini de yitirmiş olacaktır. Günümüzde özgür çalışma alanlarını yaratmak ve özgün sanat eserleri üretmek, eskiye nazaran daha çok emek ve mücadele gerektirdiği salt bir gerçektir. Dolayısıyla günümüz koşullarında gerek bireysel gerek kolektif olsun yeni sanat alanları açmak veya oluşturmak oldukça zordur. Çünkü mevcut egemen siyasal güç, sanatın tarafsızlık ilkesini ortadan kaldırarak taraf olmayı dayatmaktadır.
Bir tiyatro oyununun çözümü veya eleştirisi için belki de hepinizin bildiği klişe cümlelerle giriş yapmamın nedeni, devletin kendi bünyesindeki tiyatroların önüne “kapatmak” veya ”taraf olmak” şeklinde sözde iki seçeneği dayatmasıdır. En iyimser yanıyla iki farklı seçenek gibi görünüyor olsa da hedef tektir ve gerçek amaç da sanatın denetim altına alınmasıdır.
Bireysel girişim, kolektif başarı
Evet, günümüzde bireysel girişimler cesaret örneği olarak değerlendirilebilir fakat başarıya ulaşması neredeyse imkânsızı başarmak kadar zordur. Ama bireysel girişimlerin kolektif, yani örgütlü olması başarıya imkan sağlayacağı da başka bir gerçektir. Ahmet Çevik Tiyatrosu da sözünü ettiğim girişim-başarı kıstasına verebileceğim örneklerden birisidir. Tiyatrodan ve özellikle de ustası Levent Kırca’nın fenomen haline gelen “Olacak O Kadar” adlı politik güldürü programından tanıdığımız Ahmet Çevik, ekipten ayrıldıktan sonra kendi tiyatrosunu kurmuş ve başarısını da Tuluat tiyatrosunun simgesi ve aynı zamanda kalitenin, markanın göstergesi sayılan kavuğu yine ustası Levent Kırca’dan devralarak taçlandırmıştı.
Daha evvel kolektif çalışmaların içinde yer alan Ahmet Çevik, kendi tiyatrosunu kurduktan sonra her sezonda yeni bir oyunla seyirci karşısına çıktı. İki perdelik yeni oyun “Her Yöne 90 Dakika-2”, dört skeçten oluşuyor. Popüler kültürle birlikte toplumsal bir hastalığa dönüşen kültürel yozlaşmaya ironik ve eleştirel bir bakış açısıyla yaklaşan dört farklı skeçte insan-teknoloji-çıkar ilişkisi ön plana çıkartılıyor ve yine toplumsal olaylara yöneliyor. Tamamı profesyonel oyunculardan oluşan kadro değer ölçülerini, izleyenin kanaat ve anlayışlarından alarak insanı insana, farklı bir deyişle bizi bize anlatmayı amaçlıyor.
Sahneden ustalara saygı
Kuşkusuz bir yıl zaman içerisinde yeri doldurulamayacak birçok değerli sanatçılarımızı sonsuzluğa uğurladık. Bunların arasında birlikte mücadele alanlarına çıktığım, aynı gazetede yazma onurunu yaşadığım ve dostane ilişkilerimin olduğu Levent Kırca da bulunuyor. Levent Kırca ile birlikte Adile Naşit, Altan Erbulak, Haldun Taner, Gazenfer Özcan, Sadri Alışık, Müşfik Kenter, Atilla Arcan, Erkan Yücel, Nisa Serezli, Tuncay Gürel, Bahri Beyzat, Cüneyt Gökçer, Fatma Murat, Selim Naşit, Kerem Yılmazer, Öztürk Serengil, Zeki Alasya, Hadi Çaman, Tomris İncer, Tuncel Kurtiz, Metin Serezli, Kemal Sunal, Yılmaz Köksal, Tekin Siper, Nejat Uygur, Erol Günaydın, Sümer Tilmaç ve hayatını kaybetmiş tüm usta sanatçıların, özel olarak hazırlanmış “Ustam” şarkısı eşliğinde barkovizyon ile anılması ve kalabalık kadronun da eşlik etmesi usta-çırak ilişkisine en güzel en anlamlı örnektir.
Ahmet Çevik’in dost ve arkadaşlarına “Levent Kırca Tiyatrosu”nda özel olarak sahnelediği “Her Yöne 90 Dakika-2” adlı oyunda tarifi mümkün olmayan duygu yoğunluğu yaşarken diğer yandan “usta-çırak” geleneğinden kopmadığını ve bu geleneği sürdüreceğine dair umutlandım.Umutlandım diyorum çünkü günümüzde tüm sanat alanları kapılarını açık tutmak için piyasa ekonomisini uygulamak zorunda kalmışlardır.
Teknolojik cihazların veya farklı bir deyişle dijital yaşamın birey üzerinde kurduğu hâkimiyet ve bununla birlikte metropol yaşamının getirdiği karmaşaya odaklanan oyunda, güncel olaylar hicvedilirken aynı zamanda merkeziyetçi ben ego ile popülist hastalığa eleştiri yönelttiğini söyleyebilirim.
Veysel Boğatepe
Her Yöne 90 Dakika-2
Yazan : Mustafa Arıkoğu
Yöneten : Evren Duyal
Müzik : Aras Deniz Sipahi
Koreografi : Pınar Ataer
Kostüm : Eftal Sayım
Barkovizyon : Volkan Günsür
Ses-Işık : Burak Akbulut
Oynayanlar : Ahmet Çevik, Sinan Bengier, Yelda Alp, Hülya Şen, Melek Şahin, Ender Gülçiçek
